محاسبه شاخص توده بدنی ( BMI) می‌ تواند یک ابزار غربالگری مفید برای ارزیابی وضعیت وزن باشد. برای بزرگسالان، فرمول زیر استفاده می‌شود:

در حالی که BMI یک ابزار غربالگری مفید است، اما وضعیت سلامتی شما را تشخیص نمی‌دهد.

پزشک شما تست های مختلفی را انجام میدهد و چندین عامل را برای ارزیابی سلامت کلی و خطر بیماری‌ ها در نظر میگیرد.

نیروی کار خدمات پیشگیری کننده توصیه میکند که متخصصان مراقبت‌ های بهداشتی بیماران با BMI  30 و بالاتر را به مراکز متمرکز ارجاع دهند.

این مراکز راهکارهای متعددی را برای تغییر رفتار، کاهش وزن و افزایش فعالیت ارائه می‌ دهند.

اگر تشخیص داده شود که اضافه‌ وزن دارید یا چاق هستید، پزشک ممکن است درمان را بستگی به علت و شدت چاقی شروع کند. درمان ممکن است شامل داروهای کاهش وزن و یا گاهی جراحی های چاقی باشد.

دیابت در غربالگری بزرگسالان

دیابت هفتمین عامل اصلی مرگ در ایالات‌ متحده است.

مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌ ها (CDC) تخمین میزند که ۳۰.۲ میلیون نفر در سنین ۱۸ سال و مسن‌ تر، یا ۱۲.۲ درصد از افراد این گروه سنی، دارای دیابت تشخیص داده یا تشخیص داده نشده هستند.

از این تعداد، ۴.۶ میلیون نفر بین ۱۸ تا ۴۴ و ۱۴.۳ میلیون نفر ۴۵ تا ۶۴ سال سن دارند.

دیابت نوع ۲ شامل ۹۰ تا ۹۵ % از تمام موارد تشخیص دیابت در بین بزرگسالان است.

عدم تناسب وزن و عدم فعالیت فیزیکی عوامل دخیل در افزایش ابتلا به دیابت نوع ۲ هستند.

بقیه ۸۴.۱ میلیون نفر بزرگسال ۱۸ سال به بالا دارای پیش دیابت هستند.

به این معنی که قند خون آنها از حد معمول بالاتر بوده اما هنوز به قدر کافی برای تشخیص دیابت نرسیده است.
تشخیص پیش دیابت به افراد این امکان را می دهد که برای توقف یا کاهش پیشرفت دیابت نوع دوم و عوارض آن گام بردارند.

این عوارض عبارتند از:

حمله قلبی، سکته مغزی، فشار خون بالا، نابینایی و مشکلات چشمی، بیماری‌ های کلیوی و بیماری‌ های سیستم عصبی.

بیش از ۸۰% از قطع عضو اندام تحتانی در افراد مبتلا به دیابت اتفاق می‌افتد.

فاکتورهای خطر

اضافه وزن و داشتن BMI 25 و یا بالاتر فاکتور مهمی در افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع دو می باشد.

دیگر فاکتورها شامل موارد زیر است:

• عدم انجام فعالیت بدنی
• داشتن فشار خون
• سابقه بیماری قلبی
• میزان کلسترول HDL کمتر از mg/dl 40 و یا تری گلیسیرید بیشتر از 150 mg/dl
• داشتن نتیجه تست قند A1C 5.7% در مقایسه با تست تحمل گلوکز 140 تا 199mg/dl
• داشتن شرایط مرتبط با مقاومت انسولین، مانند چاقی شدید و بیماری پوستی acanthosisnigricans

ریسک های خطر فامیلی شامل: (برای کسب اطلاعات بیشتر درباره مشاوره ژنتیک لطفا کلیک فرمائید.)

• داشتن والد مبتلا به دیابت
• داشتن نژاد آمریکایی آفریقایی‌تبار، آمریکای‌ لاتین، آمریکایی آسیایی و یا جزایر اقیانوس آرام جنوبی

فاکتورهای خطر ابتلا برای زنان شامل:

• به دنیا آوردن نوزاد با وزن ۹ پوند یا بیشتر و یا داشتن دیابت حاملگی
• داشتن سندروم تخمدان پلی کیستیک (PCO)

تست های غربالگری برای آقایان و خانم های غیر باردار

• قند خون ناشتا: این آزمایش میزان گلوکز خون را بعد از ۸ تا ۱۲ ساعت ناشتایی به سرعت اندازه‌گیری می‌کند.
• هموگلوبین A1C: این آزمون میانگین میزان گلوکز خون در ۲ تا ۳ ماه گذشته را مورد ارزیابی قرار داده و به عنوان تست دیگری برای آزمایش دیابت پیشنهاد شده‌ است.
• قند خون ۲ ساعته: این آزمایش اختلال بدن در تحمل میزان گلوکز را مشخص می‌کند. ابتدا یک نمونه خون به صورت ناشتا از فرد گرفته می‌شود. سپس فرد یک نوشیدنی شیرین حاوی مقدار مشخص قند (گلوکز) و آب می‌ نوشد. سپس به مدت ۲ ساعت هر ۳۰ تا ۶۰ دقیقه نمونه خون از شخص گرفته می‌ شود.

اگر هر یک از این نتایج غیر عادی باشد، آزمایش در روز دیگر تکرار میشود. اگر نتیجه تکرار نیز غیر عادی باشد، تشخیص دیابت صحیح می شود.

توصیه ها

انجمن دیابت آمریکا (ADA) و نیروی اجرایی خدمات پیشگیرانه آمریکا (USPSTF) موارد زیر را پیشنهاد می‌کنند:

• اگر ۴۵ سال یا بیشتر سن داشته باشید، باید غربال شوید.
• اگر سن شما کمتر از ۴۵ است اضافه‌وزن و یا هر کدام از عوامل خطر دیگر را داشته باشید، بررسی دیابت را در نظر بگیرید.
• حتی اگر نتایج معاینات اولیه نرمال باشند، حداقل هر ۳ سال یک‌بار آزمون را تکرار کنید. اگر شما به عنوان پیش دیابت شناخته ‌شوید، سالانه مورد آزمایش قرار بگیرید.

انجمن متخصصین بالینی آمریکا نیز غربالگری دیابت را برای افرادی که علائم ندارند و نیز کسانی که از داروهای ضدروان پریشی برای شیزوفرنی یا بیمارانی که بیماری دو قطبی شدیدی دارند، توصیه میکند.
همانطور که متخصصان بهداشت عمومی تلاش می‌ کنند تا به آمریکایی‌ ها در مورد آنچه برای جلوگیری از دیابت و مشکلات جدی آن باید انجام دهند، آموزش دهند. آگاه باشید که عادت‌ های غذایی سالم و فعالیت های مختلف می‌ توانند ریسک ابتلا به دیابت نوع ۲ و مشکلات رنج ناشی از این بیماری را کاهش دهند.

فشار خون بالا در غربالگری بزرگسالان

طبق گزارش انجمن قلب آمریکا، تقریبا ً نیمی از بزرگسالان در آمریکا فشار خون بالایی دارند. فشار خون نیرویی است که خون شما روی دیواره رگ های شما می‌گذارد. فشار خون بالا زمانی اتفاق می‌افتد که این نیرو به طور مداوم زیاد است.
تشخیص و کنترل فشار خون بالا مهم است چون در طول زمان، می‌ تواند به سیستم گردش خون شما آسیب بزند و خطر حمله قلبی، سکته و دیگر مشکلات سلامتی را در طول زندگی فرد افزایش دهد. در حقیقت، فشار خون یکی از هفت علت مرگ در آمریکاست و هر چه فشار خون بالاتر باشد، پتانسیل آسیب به قلب و دیگر ارگان‌ ها از جمله کلیه‌ ها، مغز و چشم‌ ها نیز بیشتر می شود.
فشار خون بالا قبل از سن ۴۰ عامل خطر بروز یا تشدید بیماری‌ های قلبی در آینده است.
بیشتر افرادی که فشار خون بالا دارند از این مساله آگاهی ندارند، چون اغلب علائم مشخصی وجود ندارد. تنها راه برای فهمیدن این که آیا فشار خون بالایی دارید، این است که آزمایش انجام دهید.

فشار خون چگونه اندازه‌گیری می‌شود؟

فشار خون به طور سنتی با استفاده از دستگاه فشار خون با فشار سنج اندازه‌گیری می شد. آستین پر از هوا در اطراف بازوی بالایی بسته شده و مانع جریان خون می‌شود. با آزاد کردن مقادیر کمی هوا از آستین، خون به آرامی در طول دست جریان می‌ یابد. فشار اندازه‌گیری شده در داخل دستگاه مانند فشار درون سرخرگ‌ ها است.
دو عدد در فشار خون اندازه گیری می شود. فشار خون انقباضی فشاری است که زمانی که قلب می زند اندازه گیری می شود. فشار خون diastolic فشاری است که قلب بین ضربان ها استراحت می کند و فشار افت می کند. استفاده از اندازه گیرنده تپش قلب هنوز بهترین روش در نظر گرفته می‌شود، اما معمولا ً دستگاه‌ هایی که یک دستگاه فشار خون را با سنسورهای الکترونیکی ترکیب می‌کنند برای اندازه‌گیری فشار خون مورد استفاده قرار میگیرند. روش دیگر این است که باید یک دستگاه داشته باشید که فشار خون در فواصل منظم طی روز را برای بررسی فشار خون اندازه بگیرد.
تنها اندازه گیری فشار خون برای فشار خون برای تشخیص فشار خون کافی نیست. به طور معمول، چندین بار در طی روزهای مختلف فشار خون اندازه گرفته می شود و اگر به طور مداوم بالا باشد، تشخیص بیماری فشار خون داده می شود.

فاکتورهای خطر

• نژاد آفریقایی آمریکایی
• سابقه خانوادگی فشار خون
• سن بالا
• اضافه وزن و چاقی
• عدم انجام فعالیت های ورزشی
• سیگار کشیدن
• نوشیدن الکل
• رژیم غذایی با نمک زیاد

گاهی اوقات مصرف داروهای غیرقانونی، مواد مخدر و یا بیماری هایی مانند دیابت، بیماری های کلیه یا بیماری تیروئید می‌ تواند موجب فشار خون شود. این امر فشار خون ثانویه نامیده می‌ شود و درمان فشار خون ثانویه ممکن است جلوی ابتلا به فشار خون بالا را متوقف کند.

توصیه های غربالگری بزرگسالان

• اگر شما فشار خون بالایی داشته باشید و در معرض خطر ابتلا به بیماری‌ های قلبی و عروقی قرار داشته باشید، توصیه می شود که در عرض ۳ تا ۶ ماه پس از فشار بالا، دوباره غربالگری را انجام دهید.
• اگر فشار خون داشته باشید و در معرض خطر بالای بیماری‌ های قلبی و عروقی قرار داشته باشید، به توجه به بیماری قلبی شما و دارا بودن فشار خون بالا، غربالگری مکرر لازم است. احتمالا ً درمان با داروهای ضد فشار خون در این موارد ضروری است.
• انجمن سلامت آمریکا توصیه میکند که هر ۳ تا ۵ سال برای بزرگسالان ۱۸ تا ۳۹ سال با فشار خون طبیعی (کمتر از ۱۳۰ / ۸۵ mm Hg باشد)، که عوامل ریسک دیگری ندارند.

سرطان پستان

سرطان سینه دومین سرطان تشخیص‌ داده‌ شده در زنان آمریکایی و علت اصلی مرگ بر اثر سرطان است. تقریبا ً ۷۰ درصد سرطان‌ های پستان در زنان ۵۵ سال یا بالاتر بروز کرده و حدود ۱۰ درصد در زنان کمتر از ۴۵ درصد یافت می‌ شوند. غربالگری منظم می‌ تواند به تشخیص تومورها در مراحل اولیه کمک کند و زمانی که آنها بیشتر قابل‌ درمان هستند. ماموگرافی یک آزمایش تصویربرداری است که می‌ تواند قبل از پیشرفت علائم، سرطان پستان را تشخیص دهد.

جامعه پزشکی، ارزش غربالگری سرطان پستان و ماموگرافی را تشخیص میدهد. اما هنوز تفاوت‌ هایی در این توصیه‌ ها در مورد این که چه زمانی باید انجام شود و چه زمانی باید آغاز شود، وجود دارد. بسیاری از سازمان‌ ها بر این باورند که زنان باید با پزشک خود مشورت کرده تا خطر ابتلا به سرطان پستان را ارزیابی کرده و تعیین کنند که چه چیزی برای آنها بهتر است. در حالی که غربالگری می‌ تواند سرطان را زودتر تشخیص دهد اما گاهی ممکن است نیاز به اقداماتی مانند بیوپسی شود.

توصیه هایی برای خانم هایی با ریسک ابتلای متوسط:

زنانی با ریسک ابتلای متوسط، سابقه شخصی یا خانوادگی سرطان پستان و دیگر عوامل ریسک ابتلا به سرطان پستان را ندارند.

تست های بالینی در غربالگری بزرگسالان

• کالج آمریکایی سرطان شناسی و شبکه جامع سرطان (NCCN) می‌ گویند که ممکن است نیاز باشد زنان هر 1 تا 3 سال یک تست بالینی برای زنان در سنین 25 تا 39 سال به عنوان بخشی از آزمون منظم سلامت خود و سالانه برای زنان 40 سال و بزرگتر بدهند.

بنا به اظهارات ACOG، خودآگاهی در سینه اهمیت دارد. زنان در سنین مختلف باید درباره معاینه خود با پزشکان صحبت کنند و بلافاصله هر گونه تغییری در ظاهر عادی سینه‌ ها را گزارش دهند. این تغییرات می‌ تواند شامل درد، جرم، تخلیه نوک پستان به غیر از شیر یا قرمزی پستان باشد.

ماموگرام

• ماموگرام به طور کلی برای زنان جوانتر از سن ۴۰ که عوامل خطر شناخته‌ شده را ندارند توصیه نمی‌ شود.
• ACS میگوید که زنان در سن 40 تا 44 سال، این گزینه را دارند که غربالگری سرطان پستان با ماموگرافی را آغاز کنند و توصیه میکند که زنان 45 تا 54 ساله در هر سال ماموگرافی داشته باشند.
• ACOG ،USPSTF و کالج پزشکان آمریکایی (ACP) می‌ گویند که زنان 40 تا 49 ساله باید به غربالگری ارجاع داده شوند و باید درباره مزایا و آسیب‌ های غربالگری ماموگرافی با یک پزشک متخصص بهداشت بحث گفتگو کنند. اگر یک زن غربالگری را انتخاب کند, ACOG آن را هر 1 تا 2 سال توصیه میکند و USPSTF و ACP می‌ گویند که این کار باید هر 2 سال انجام شود.

ریسک های افزاینده

سابقه خانوادگی و ژنتیک میتواند به ریسک بالای عمر کمک کند. برای مثال، عوامل خطر سرطان پستان شامل سابقه شخصی سرطان پستان، چاقی، شروع دوره قاعدگی در سنین پایین، داشتن اولین فرزند بعد از سن ۳۵ سال، بچه‌ دار نشدن، هورمون تراپی و مصرف الکل است.
ACS توصیه میکند که زنان در معرض خطر مادام العمر با تصویربرداری تشدید مغناطیسی (ام آر آی) علاوه بر ماموگرافی که سالانه در سن 30 سالگی شروع می‌ شود و تا زمانی که در سلامت خوب هستند ادامه یابد.

برخی از عوامل مهم دخیل در ابتلا به سرطان سینه شامل موارد زیر هستند:

• دارا بودن ژن BRCA1 یا BRCA2 پیشرفته
• داشتن اشعه در قفسه‌ سینه در سنین جوانی (بین ۱۰ تا ۳۰ سال)
• برخی از سوابق خانوادگی، مانند خویشاوندان نزدیک با سرطان سینه یا تخمدان

اگر شما خطر ابتلا به سرطان سینه را داشته باشید، باید با پزشک خود مشورت کنید و برنامه غربالگری فردی را برای خود در نظر بگیرید.

سرطان دهانه رحم

بایستی بدانید سرطان دهانه رحم ناشی از رشد کنترل‌ نشده سلول‌ ها در دهانه رحم است که در قسمت پایینی رحم خانم ها رخ می دهد. سرطان گردن بسیار کند است و می‌ تواند چندین سال طول بکشد تا پیشرفت کند. بنا به اظهارات انجمن سرطان آمریکا، سرطان رحم اغلب در زنان بین سنین ۳۵ تا ۴۴ ساله شناسایی می‌ شود. میانگین سنی در تشخیص ۵۰ ساله است. سرطان گردن رحم به ندرت در زنان کمتر از ۲۰ سال شناسایی می‌ شود.

تقریبا ً همه سرطان‌ های دهانه رحم از عفونت‌ های مقاوم با انواع خاص ویروس papillomavirus انسانی (HPV) ایجاد می‌ شوند. دو نوع پرخطر از این ویروس با تیپ های 16 و 18 سال بوده که 80 درصد از همه سرطان‌ های دهانه رحم را تشکیل می‌ دهند. می‌ توان از سرطان‌ های دهانه رحم ناشی از 9 نوع ویروس HPV از 11 تا 12 سالگی توسط واکسیناسیون جلوگیری کرد.

HPV یک بیماری مقاربتی است. بسیاری از عفونت‌ های HPV بدون نیاز به درمان حل می‌ شوند – بدن قادر است عفونت را پاک کند. اما عفونت‌ ها با انواع مختلفی از HPV که از بین نمیروند می‌ تواند منجر به سرطان رحم شود. سال‌ ها طول می‌ کشد تا فرد مبتلا به HPV به سرطان مبتلا شود. عفونت مداوم با HPVهای پرخطر می‌ تواند باعث شود سلول‌ های مبتلا به طور خودکار رشد کنند. معمولا ً سیستم ایمنی این سلول‌ ها را تشخیص می‌ دهد و رشد آنها را محدود می‌ سازد. اما گاهی اوقات سلول‌ ها باقی می‌ مانند و تبدیل به پیش سرطان می‌ شوند.

می توان یا چکاپ های منظم و غربالگری های سرطان دهانه رحم از مرگ ناشی از این نوع سرطان جلوگیری کرد. غربالگری می تواند سلول های پیش سرطانی را تشخیص دهد.

توصیه ها

تست های غربالگری سرطان دهانه رحم شامل موارد زیر است:

پاپ اسمیر: این تست برای غربالگری پیش سرطان و سلول هایی است که در دهانه رحم تغییر یافتند. نمونه ای از سلول های دهانه رحم بر روی اسلایدی قرار میگیرد و به آن رنگ اضافه میشود و توسط میکروسکوپ مشاهده می شوند.

تست HPV: این تست ماده ژنتیکی (DNA) یا RNAی HPV های پرخطر در سلول های دهانه رحم را شناسایی می کند.
سازمان‌ های بهداشتی توصیه می‌ کنند که زنان در سنین ۳۰ تا ۶۵ سال یکی از راه های کنترل زیر را انتخاب کنند. با پزشک خود در مورد مزایا و معایب هر سه راه کنترل صحبت کنید تا بتوانید تصمیم بگیرید کدام رویکرد برای شما بهتر است:

• تست همزمان پاپ اسمیر و HPVهای پرخطر هر ۵ سال یک بار
• پاپ اسمیر هر سه سال یک بار
• HPVهای پرخطر هر 5 سال یک بار

غربالگری مکرر بیشتر برای زنان با عوامل خطر مانند موارد زیر توصیه می شود:

• استفاده از دارویی به نام DES که بین سال‌های 1940 و 1971 به برخی از زنان می دادند تا از سقط‌ جنین جلوگیری کنند. در این مورد، پاپ اسمیر برای غربالگری مورد نیاز است.
• تست غیر نرمال غربالگری های پیشین یا تشیص سرطان دهانه رحم
• سابقه عفونت کلامیدیایی
• سیستم ایمنی ضعیف برای مثال عفونت با HIV

برای زنانی که جراحی هیسترکتومی (بیرون آوردن رحم) را دارند:

اگر یک hysterectomy کامل داشته باشید و هیچ سابقه سرطان رحم یا دهانه رحم نداشته باشید، اینها نشان میدهد که شما ممکن است سرطان رحم را مهار و یا متوقف کنید.
با این حال، اگر شما سابقه سرطان رحم و یا تغییرات سلول های رحم را دارید، پس توصیه میشود که به مدت 20 سال پس از جراحی برای غربالگری سرطان دهانه رحم مراجعه کنید. اگر یک hysterectomy جزئی داشته باشید، پس باید به طور مرتب غربالگری سرطان رحم را همانطور که در بالا ذکر شد ادامه دهید.

سرطان کلون

سرطان کولون رشد کنترل‌ نشده سلول‌ های غیر عادی در لایه‌ های بافتی کلون است.

این سومین سرطان شایع غیرپوستی در بزرگسالان و سومین عامل اصلی مرگ و میر در مردان و زنان در ایالات‌ متحده است.

سرطان روده در طول چند سال گذشته در افراد ۵۵ سال و بیشتر به خاطر آزمایش های غربالگری که انجام می دهند، کاهش پیدا کرده است.

(به منظور کسب اطلاعات بیشتر در مورد سندروم روده تحریک پذیر لطفا کلیک فرمائید.)

در حالیکه، در سال ۱۹۹۴ در افراد جوان تر از ۵۰ سال، ۵۱ درصد افزایش در ابتلا به سرطان کلون اتفاق افتاده است.

در سال ۲۰۱۸، سن شروع غربالگری برای افراد مستعد سرطان کلون به ۴۵ سال کاهش پیدا کرده است.

اما این گایدلاین در حال تغییر است به دلیل افزایش مبتلایان به سرطان کلون. علاوه بر این, اگر شما یک یا چند فاکتور خطر برای ابتلا به سرطان روده داشته باشید، باید با پزشک خود صحبت کنید و مشخص کنید که آیا باید در سن پایین و بیشتر معاینه کنید یا خیر.

توصیه های غربالگری بزرگسالان

در سال ۲۰۱۷، گایدلاین های غربالگری در آمریکا برای تشخیص زودهنگام و پیش سرطانی سرطان کلون منتشر شد. توصیه ها بر اساس سن و خطر ابتلا متفاوت است. ریسک ابتلا به سرطان روده با افزایش سن، اضافه‌ وزن یا چاقی و با وقوع سرطان در بخش‌ های دیگر بدن افزایش می‌یابد.

نمونه‌ هایی از عوامل خطر دیگر عبارتند از:

• تاریخچه خانواده: داشتن یک یا چند عضو خانواده با سرطان روده یا چند پلیپ مختلف، به خصوص اگر جوان تر از ۶۰ سال بودند.
• رژیم غذایی: رژیم غذایی با چربی بالا و گوشت فراوان، به ویژه اگر همراه با نخوردن میوه، سبزیجات و فیبر کافی باشد.
• سبک زندگی: این عوامل خطر شامل مصرف سیگار، مصرف بیش از حد الکل و فقدان ورزش منظم است.
• داشتن ulcerative colitis (نوعی بیماری روده ملتهب)
• داشتن دیابت نوع ۲
• نژاد آمریکایی‌ های آفریقایی‌ تبار و یهودیان اشکنازی خطر و میزان ببیشتر ابتلا به سرطان روده بزرگ در مقایسه با بقیه دارند.
• داشتن سابقه شخصی در سرطان روده و یا پلیپ های پیش سرطانی
• دارا بودن یک بیماری ارثی نادر به نام familial adenomatous polyposis (FAP) باعث میشود که پلیپ های خوش خیم در اوایل زندگی رشد کنند و باعث سرطان در تمام افراد آسیب‌ دیده شوند مگر اینکه کلون برداشته شود.

داشتن سندرم لینچ

ممکن است به افراد مستعد به ابتلا به سرطان کلون توصیه شود که غربالگری را در سن های کمتر (مثلا ۴۰ سال) شروع کنند.

کلنوسکوپی نیز ممکن است نیاز باشد به این دلیل که دقیق ترین و کامل است.

همچنین، فاصله های غربالگری ها برای افراد پرخطر کوتاه تر از افراد با خطر متوسط است (مانند هر ۱ تا ۲ سال در مقایسه با ۱۰ سال).
علاوه بر این، افرادی که غربال شدند و مشخص شده که سرطان روده یا پلیپ های با خطر بالا داشته باشند، به آزمایش مجدد مکرر نیاز دارند، معمولا ً حداقل هر ۳ سال یکبار.

ریسک ابتلای متوسط

این شامل افراد بدون عامل خطر شناخته‌ شده دیگری غیر از سن است.

ACS توصیه میکند که همه افراد در معرض خطر متوسط در سن 45 سالگی شروع به غربالگری ‌کنند.

هم MSTF و هم USPSTF توصیه می‌ کنند که افراد با خطر متوسط سرطان روده در سن 50 سالگی شروع به غربالگری می‌ کنند.

MSTF توصیه میکند که نژادهای آفریقایی – آمریکایی در سن 45 سالگی شروع به غربالگری کنند.

آزمایش های غربالگری بزرگسالان سنین ۳۰ تا ۴۹ سال

جدول زیر آزمایش‌ های غربالگری را نشان می‌ دهد که گزینه‌ هایی برای افرادی با ریسک ابتلای متوسط هستند.

آزمایش های ردیف ۱ تست‌ های انتخابی هستند، در حالی که آزمایش های ردیف ۲ دارای معایبی در مقایسه با آزمایش های ردیف ۱ هستند.

دستورالعمل‌ های ACS آزمایش های غربالگری ویژه ای را اولویت‌ بندی نمیکنند و می‌ گوید که بیماران و متخصصان بهداشت و درمان آنها باید از میان چندین آزمایش بر اساس اولویت بیمار انتخاب شوند.

علاوه بر تست های غربالگری ممکن است پزشک شما digital rectal examination (DRE) را پیشنهاد کند تا اندازه مقعد را با انگشت حس کند.

با این حال، اغلب سرطان‌ ها از محدوده تشخیص این تست فراتر میروند.

اگر یک تست به جز کلنوسکوپی نتیجه وجود پلیپ و سرطان را بدهد، کلنوسکوپی معمولا انجام می شود تا کل کلون بررسی شود و نواحی مستعد به سرطان و پلیپ ها را حذف یا از بین می برد.

سرطان پروستات

سرطان پروستات دومین سرطان شایع، بعد از سرطان پوست، در آقایان است. همچنین این سرطان بعد از سرطان ریه کشنده ترین عامل مرگ در اثر سرطان می باشد.

از هر ۷ مرد،۱ مرد این نوع از سرطان را در طول زندگی خود دارد که اکثرا در سنین ۵۶ یا بالاتر رخ می دهد. بعضی از سرطان های پروستات به طور سریعی پیشرفت می کند و باعث مرگ در طی ماه ها و سال ها می شود. اما اکثر این نوع سرطان، به آرامی رشد می کند و هیچوقت خطر بزرگی برای سلامتی ایجاد نمی کند.

غربالگری سرطان پروستات برای آقایان مهم است. بعضی از رعایت ها شامل موارد زیر است:

• تکنولوژی حاضر نمی تواند سرطان با رشد سریع را از سرطان با رشد آهسته تشخیص دهد.
• تست های غربالگری برای آنتی ژن اختصاصی پروستات همه موارد را شناسایی نمی کند و بعضی از نتایج آنتی ژن اختصاصی پروستات وجود سرطان را تایید نمی کند.
• تشخیص در طول بیوپسی و عوارض جانبی درمان می توانند به طور شدیدی مضر باشند. بیشتر سرطان های پروستات آهسته رشد کرده و هیچ خطری ندارد.

خطرها

یک فاکتور مهم برای فهمیدن میزان خطر ابتلا، خطر ابتلای شخصی به سرطان پروستات می باشد.

• امکان خطر ابتلای متوسط: مردان سالم با فاکتورهای خطر ناشناخته
• خطر ابتلای بالا: مردان آفریقایی آمریکایی یا مردانی که برادر یا پدر مبتلا به سرطان قبل از ۶۵ سالگی دارند.
• خطر ابتلای شدید: مردانی که آشنایان خود در سن جوانی مبتلا به سرطان پروستات شدند.

آزمایش های غربالگری بزرگسالان

• آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA): تست خون که سطح PSA را در خون بررسی می کند.
• تست دیجیتال مقعدی (DRE): یک بخشی از آزمایش فیزیکی است که غدد مقعدی را بررسی می کنند.

توصیه های غربالگری بزرگسالان

• بیشتر سازمان ها برای افراد 49 سال و جوان تر غربالگری را توصیه نمی کنند در حالیکه دارای خطر ابتلای بالا هستند. شبکه سرطان ملی پیشنهاد می کند که افراد 45 سال و جوان تر نیاز به غربالگری دارند. اگر نتیجه آزمایش PSA 1 ng/ml باشد، پیشنهاد DRE و PSAی با فاصله یک تا دو سال می دهد.
• S. Preventive Services Task Force (USPSTF) می گوید که مردان جوان تر از 50 سال و یا خطر ابتلای بالا، شامل مردان آفریقایی آمریکایی و مردانی که سابقه خانوادگی سرطان پروستات دارند تصمیم این است که در مورد مضرات نتیجه مثبت کاذب تست PSA صحبت شود که بعدها ممکن است نیاز به اشعه درمانی باشد.
• انجمن سرطان آمریکا توصیه می کند که مردان سالم با خطر ابتلای متوسط تا ۵۰ سالگی برای غربالگری صبر کنند. این انجمن برای افراد با ریسک ابتلای بالاتر می گوید غربالگری در سنین پایین تر انجام شود.
• اگر شما آفریقایی آمریکایی هستند و یا پدر یا برادر که قبل از ۶۵ سالگی ابتلای آنها شناسایی شده، باید زیر ۶۵ سالگی تست دهید.
• اگر بیشتر از یکی از آشنایان در سن جوانی مبتلا باشد، شما می توانید در سن ۴۰ سالگی شروع به دادن تست کنید. بعد، بسته به نتایج، دوباره در سن ۴۵ سالگی و یا زودتر تست دهید.
• این سازمان، توصیه می کند اگر سطح PSA کمتر از 2.5 ng/ml باشد، هر دو سال یکبار دوباره غربالگری انجام شود و اگر نتایج PSA5 ng/ml یا بیشتر باشد، سالانه تست انجام شود.

HIV

عامل بیماری خطرناک ایدز (سندرم اکتسابی نقص سیستم ایمنی)، ویروس HIV است.

در ابتدا عفونت HIV ممکن است یا فاقد علائم باشد و یا علائم غیراختصاصی و شبیه به سرماخوردگی از خود نشان دهد که به خودی خود بعد از گذشت دوره‌ ای کوتاه این علائم بهبود می‌ یابند.

تنها راه شناسایی آلودگی فرد به ویروس HIV از طریق آزمایش HIV است.

اگر عفونت به ویروس HIV شناسایی و درمان نشود، در نهایت علائم ایدز بروز می‌ کنند و به مرور زمان رو به وخامت می‌ گذارد.

با گذشت زمان ویروس HIV بدون درمان می‌ تواند سیستم ایمنی را از بین ببرد و بدن فرد را نسبت به عفونت‌ های فرصت‌ طلب آسیب‌ پذیر می‌ سازد.

ویروس HIV از طریق زیر قابل سرایت است:

• داشتن رابطه جنسی با فرد مبتلا
• استفاده از سرنگ عفونی توسط فرد مبتلا
• انتقال ویروس از مادر مبتلا به فرزند خود در طی دوران بارداری یا شیردهی
• تماس با خون عفونی به ویروس
• دریافت خون عفونی یا فاکتورهای خونی (مانند آلبومین و فاکتور 8) مبتلا به ویروس: البته احتمال بروز چنین آلودگی، به خاطر غربالگری خون‌ های اهدایی و اعمال تکنیک‌ های حرارت درمانی و سایر تکنیک‌ های از بین برنده ویروس HIV، بسیار پایین است.

علل انجام آزمایش های غربالگری ویروس HIV

انجام آزمایش های غربالگری برای شناسایی این ویروس یک امر مهم در تضمین سلامتی افراد است. چرا که تشخیص زودهنگام این ویروس می‌ تواند منجر به دریافت درمان‌ های تاثیرگذار و به موقع شود که خود این موضوع در نهایت ریسک پیشرفت این بیماری به ایدز را کاهش می‌ دهد.

نتایج یک آزمایش بالینی جامع انستیتو ملی سلامت آمریکا در سال 2015 نشان داد که افراد مبتلا به ویروس HIV هر قدر زودتر درمان‌ های ضدویروسی (antiretroviral) را شروع کنند کمتر در معرض خطر بروز بیماری ایدز هستند.

تشخیص زودهنگام همچنین برای سایرین و جامعه فواید مهمی در بردارد.

سالانه در آمریکا ویروس HIV در هزاران نفر مورد شناسایی قرار می‌ گیرد و از هر 8 نفر 1 نفر از مبتلا بودن خویش بی اطلاع است.

هر فرد مبتلا می‌ تواند با آگاهی از وضعیت خود، تغییر در رفتار و عدم اجازه تماس افراد سالم به خون و مایعات بدن خود، مانع از گسترش بیشتر این ویروس شود. خانم‌ های باردار مبتلا به ویروس HIV می‌ توانند با شروع درمان مانع از انتقال این ویروس به جنین خود شوند.

اگر جواب آزمایش غربالگری فردی منفی باشد، چنین شخصی باید اقدامات لازم جهت جلوگیری از آلودگی به این ویروس را اتخاذ کند.

مطابق با توصیه سازمان بهداشت جهانی (WHO) و مرکز کنترل و پیشگیری بیماری آمریکا (CDC)، افرادی که به ویروس HIV مبتلا نیستند ولی در معرض بالای ابتلا به این ویروس قرار دارند بهتر است مصرف قرص PrEP را مد نظر داشته باشند.

این قرص، یک قرص با مصرف روزانه است که مانع از ابتلا به این ویروس می‌شود. احتمال آلودگی به ویروس HIV در افرادی که قرص PrEP را مصرف کرده‌اند به مراتب پایین‌ تری از افرادی است که از این قرص استفاده نکرده‌اند.

عوامل خطرزا:

هپاتیت C

هپاتیت B

کلامیدیا و سوزاک

توبرکلوزیس:

توبرکلوزیس (TB) یک بیماری عفونی است و عامل ایجاد آن باکتری مایکوباکتریوم توبرکلوزیس است.

بافت هدف این باکتری اغلب ریه‌ ها و شش‌ ها می‌ باشد. ولی همچنین می‌ تواند هر بخشی از بدن را تحت تاثیر قرار دهد. این باکتری می‌ تواند از طریق قطرات ریز تنفسی ناشی از سرفه، عطسه، خندیدن و تنفس از فردی به فرد دیگر منتقل شود.

اغلب افراد مبتلا به باکتری M. tuberculosis، این باکتری را تنها در تعداد محدودی از سلول‌ های ریه و شش‌ های خود به صورت غیرفعال اما زنده دارند.

این عفونت نهفته TB فرد را بیمار و مسری نمی‌ کند و در اغلب موارد منجر به نوع فعال توبرکلوزیس نمی‌ شود.

با این حال در بعضی از افراد به ویژه افرادی با سیستم ایمنی ضعیف، عفونت اولیه مستقیما وارد مرحله توبرکلوزیس فعال می‌ شود.

خطر بروز بیماری توبرکلوزیس در صورت آلوده شدن به باکتری مود آن در افراد آلوده به HIV بیشتر است. شخصی با سیستم ایمنی ضعیف و مبتلا به نوع نهفته TB، ممکن است به نوع فعال TB مبتلا شود.

یک مسئله نگران کننده وجود بعضی از انواع TB است که به درمان‌ های آنتی بیوتیک مقاومت نشان می دهند.

TB یکی از کشنده‌ ترین بیماری‌ های جهان است که می‌ تواند سلامت گروه‌ های پر ریسک را به خطر بیاندازد. به همین علت راهنمای غربالگری برای چنین گروهی از افراد تعیین شده است.

افراد تحت ریسک

• افرادی که در تماس نزدیک با فرد مبتلا یا مشکوک به TB بودند.
• افرادی با سیستم ایمنی تضعیف شده ناشی از عفونت HIV، سوءتغذیه، سن بالا و یا سوءمصرف موادی چون الکل و داروها.
• مهاجرانی از کشورهایی با آمار بالای TB (بسیاری از کشورهای آمریکای لاتین، آفریقا، آسیا، اروپای شرقی و روسیه)
• افرادی با وضعیت اقتصادی نامناسب
• افراد مستقر در مراکز خاصی مانند خانه‌ سالمندان، مراکز سلامت روان، زندان‌ ها، مراکز درمانی بیماران مبتلا به ایدز و اقامتگاه‌ های مخصوص افراد بی‌ خانمان.
• کارمندان بهداشت که در مراکز نامبرده شده کار می‌ کنند و یا با افرادی با ریسک بالای ابتلا در تماس هستند.
• افرادی که در اقامتگاه‌ ها ناپاک و یا شلوغ زندگی می‌ کنند و رژیم غذایی مناسبی ندارند.
• تکنسین‌ های آزمایشگاه‌ ها که با نمونه‌ ها و کشت‌ های حاوی باکتری مولد TB کار می‌ کنند.

توصیه‌ های غربالگری بزرگسالان:

مراکز کنترل و پیشگیری بیماری‌ ها (CDC) و نیروی خدمات پیشگیرانه آمریکا، انجام آزمایش‌ های TB جهت شناسایی افرادی که بهتر است تحت درمان این بیماری قرار بگیرند توصیه میکند. افرادی که در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت‌ های TB هستند و نیز کسانی که ریسک بالاتری برای پیشرفت نوع عفونت از نوع پنهان به نوع فعال دارند جز افراد کاندید برای انجام آزمایشات TB هستند. دو نوع آزمایش در دسترس است:

• تست خون توبرکلوزیس IGRA: که به عنوان سنجش طول موج گاما نیز شناسایی می شود، نیاز به نمونه گیری خون می باشد.
• تست توبرکولین پوستی: که به عنوان TST نیز نام دارد، توسط مقدار کمی از مایع (که توبرکولین نیز نام دارد) در پوست پایین دست تزریق می شود. به دنبال این تست، شما باید در طی 48 تا 72 ساعت بعد به پزشک مراجعه کنید تا پاسخ پوست شما را به توبرکولین بررسی کند.

کلامیدیا و گونورا

در آمریکا، کلامیدیا و گونورا شایع ترین بیماری های جنسی باکتریایی هستند، اما بسیاری از افراد مبتلا دارای علائمی نیستند.

این عفونت ها تناسلی هستند اما ممکن است به نواحی دیگر مانند گلو و روده نیز نفوذ کنند. زنان باردار ممکن است این عفونت ها را به نوزاد خود منتقل کنند.

اگر این عفونت ها درمان نشوند، این بیماری ها می توانند سبب ناباروری و دیگر مشکلات شوند. هر دو بیماری می توانند توسط آنتی بیوتیک ها درمان شوند.

در حالی که کلامیدیا و گونورا در افراد جوان بیشتر است، اما هر فرد فعال از نظر جنسی می تواند این بیماری ها را بگیرد. خیلی از افراد هر دو کلامیدیا و گونورا را در یک زمان دارند.

توصیه های غربالگری بزرگسالان برای خانم ها

CDC ،U.S. Preventive task force (USPSTF) ،AAFP،ACOG غربالگری کلامیدیا و گونورا را برای تمام خانم های فعال جنسی که خطر ابتلا دارند توصیه می کند.

CDC به طور اختصاصی غربالگری سالانه را برای افراد پرخطر توصیه می کند.

توصیه های غربالگری بزرگسالان برای آقایان

سازمان های بهداشت، غربالگری روتین برای سلامتی آقایان فعال جنسی و دو جنسه را توصیه نمی کند.

پزشکان میزان شیوع را در جامعه بررسی می کنند.

مهم است که مرد مبتلا می تواند این بیماری ها را منتشر کند و حتی اگر درمان نشده باشد می تواند شریک جنسی خود را دوباره بیمار کند.

برای آقایان فعال از نظر جنسی که با مردی دیگر رابطه جنسی دارد.

CDC غربالگری کلامیدیا و گونورا را حداقل یک بار در سال توصیه می کند.

خطر

• عفونت کلامیدیا یا گونورای قبلی، حتی اگر درمان شده باشید.
• ابتلا به دیگر STDها مانند HIV
• داشتن شریک جنسی جدید یا متنوع
• استفاده نامرتب از کاندوم
• استفاده از داروهای غیر قانونی
• در حبس بودن

چون که خطر ابتلا بالاست، CDC برای خانم ها و آقایانی که از کلامیدیا و گونورا درمان شدند، توصیه می کند که تقریبا 3 ماه بعد از درمان دوباره آزمایش دهند.

مهم است که غربالگری سالانه برای این بیماری ها ادامه داشته باشد. برای اینکه دوباره مبتلا شدن ممکن است.

هپاتیت B

HBV یکی از پنج نوع ویروس هپاتیت است که تاکنون شناسایی، و به طور عمده کبد را آلوده می کند.

این بیماری از طریق تماس با خون یا سایر مایعات بدن فرد مبتلا در حین تماس جنسی یا استفاده از سرنگ مشترک، تیغ یا مسواک منتشر می شود. همچنین احتمال انتقال آن از مادر مبتلا به جنین در هنگام تولد یا پس از آن نیز وجود دارد.

عفونت HBV می تواند به صورت حاد یا مزمن باشد، روند عفونت از فرم خفیف که تنها به مدت چند هفته طول می کشد تا شکل جدی تر آن که سال ها ادامه دارد و می تواند به عوارضی مانند سیروز کبدی یا سرطان کبد منجر شود، متفاوت است.

طبق گزارش CDC هر ساله در ایالات متحده 1800 نفر بر اثر بیماری کبد که مرتبط با HBV است جان خود را از دست می دهند.

اکثر مبتلایان به عفونت مزمن هیچ علائمی ندارند. برای غربالگری این گونه افراد که برابر HBV مزمن قرار دارند، می توان از آزمایش آنتی ژن سطحی هپاتیت ب (HBsAg) استفاده کرد.

واکسن های موثر در برابر HBV نیز در دسترس می باشد. با این وجود کسانی که واکسینه نشدند یا کسانی که در معرض خطر بالای ابتلا هستند و پیش از انجام غربالگری بزرگسالان 30 تا 49 سال برای عفونت HBV واکسینه شدند بهتر است انجام آزمایش را در نظر داشته باشند.

پیشنهادات غربالگری بزرگسالان

از آنجا که شیوع عفونت HBV (در جمعیت عمومی ایالات متحده) کم است و در بیشتر افراد مبتلا منجر به عارضه ای نمی شود، انجام غربالگری HBV برای کسانی که در معرض خطر بالای ابتلا نیستند توصیه نمی شود.

برای افراد با خطر بالای ابتلا به این عفونت، چندین سازمان بهداشت از جمله CDC، انجمن آمریکایی برای مطالعه بیماری های کبد (AASLD) و گروه ویژه خدمات پیشگیری ایالات متحده غربالگری انجام غربالگری HBS را اکیدا توصیه می کنند.

نمونه هایی از افراد در معرض خطر عبارتند از:

• مراقب بهداشت و کارکنان سلامت عمومی که ممکن است در معرض خون عفونی یا دیگر مایعات بدن باشند.
• افرادی که در مناطقی از جهان که شیوع HBV در آن ها بالای 2% است (مانند کشورهای آسیا و آفریقا) متولد شوند. صرف نظر از اینکه واکسینه شده باشند.
• افرادی که در ایالات متحده متولد شدند اما در اوایل زندگی واکسینه نشدند و والدین آنها اهل منطقه ای با شیوع بیش از 8٪ HBV هستند.
• مردان همجنسگرا
• مصرف کنندگان مواد مخدر تزریقی
• افرادی که دارای سطوح بالای آنزیم های کبدی (AST و ALT)
• افرادی که واجد شرایط پزشکی خاصی هستند و سیستم ایمنی بدن آنها باید سرکوب و تضعیف شود مانند افرادی که پیوند عضو انجام دادند.
• بیماران دیالیزی
• افرادی که ارتباط نزدیکی با فرد مبتلا به HBV داشتند یا شریک جنسی آنها مبتلا به HBV (به طور مثال، جواب مثبت آزمایش HBs Ag) بوده است.
• افراد مبتلا به HIV
• افرادی که پس از رفتاری پر خطر (برای مثال مردانی که رابطه همجنسگرایانه داشتند و مصرف کنندگان مواد مخدر تزریقی) برای HBV واکسینه شدند.

علاوه بر این، AASLD غربالگری HBV را برای موارد زیر توصیه می کند:

• افرادی که شرکای جنسی متعدد دارند.
• کسانی که سابقه بیماری های مقاربتی (STD) دارند.
• زندانیان
• افراد مبتلا به عفونت هپاتیت C

دلیل انجام این آزمایش (غربالگری بزرگسالان ۳۰ تا ۴۹ سال)

افراد مبتلا به HBV مزمن می توانند ناآگاهانه عفونت را به دیگران منتقل کنند و در معرض خطر عوارض جدی عفونت باقی بمانند.

هپاتیت C

طبق آمار مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، از سال 2010 تعداد موارد جدید ابتلا به هپاتیت C به ویژه در بزرگسالان (19-29 سال) به طرز چشمگیری افزایش یافت و بیشتر آنها مربوط به مصرف مواد مخدر به صورت تزریقی بودند.

برای برخی افراد ابتلا به عفونت ویروس هپاتیت C منجر به بیماری کوتاه مدت همراه با علائم ناچیز، خفیف یا حتی بدون علائم می باشد و ویروس بدون درمان خاص از بدن پاک می شود. این نوع بیماری هپاتیت حاد C نام دارد.

با این حال، بیش از نیمی از افراد مبتلا به هپاتیت C حاد به هپاتیت C مزمن مبتلا می شوند.

بدون درمان، هپاتیت C مزمن می تواند به مشکلات جدی و طولانی مدت سلامتی مانند سیروز و سرطان کبد منجر شود و ممکن است کشنده باشد.

هپاتیت C مزمن در طی زمان به آرامی پیشرفت می کند، بنابراین افراد بیمار ممکن است از ابتلا به این بیماری آگاهی نداشته باشند تا زمانی که به اندازه کافی سبب آسیب به کبد شود و بر عملکرد کبد تأثیر بگذارد.

طبق گزارش CDC، بیش از 2.4 میلیون آمریکایی با عفونت مزمن HCV زندگی می کنند بدون اینکه بسیاری از این افراد از آن اطلاع داشته باشند.

ریسک هپاتیت C

در صورتی که در معرض ویروس هپاتیت C قرار بگیرید ممکن است به عفونت HCV مبتلا شوید.

هپاتیت C اغلب با مواجهه در معرض خون مبتلا به ویروس از طریق به اشتراک گذاشتن سوزن، سرنگ یا هر وسیله مشابهی که هنگام استعمال داروی وریدی استفاده می شود، گسترش می یابد.

معمولا انتقال از طریق فعالیت جنسی، به اشتراک گذاشتن وسایل شخصی مانند تیغ یا مسواک و از مادر مبتلا به جنین در دوران بارداری و زایمان نیز اتفاق می افتد.

پیش از سال 1992، هنگامی که غربالگری HCV خون اهدا شده معمول شد، مبتلا شدن به HCV از طریق انتقال خون یا پیوند اعضا نیز امکان پذیر بود.

کارکنان خدمات بهداشتی که در معرض خون عفونی قرار دارند نیز در معرض خطر هستند.

توصیه های غربالگری بزرگسالان:

سازمان های بهداشتی از جمله CDC، انجمن بیماری های عفونی آمریکا و انجمن مطالعه بیماری های کبدی آمریکا در مورد غربالگری بزرگسالان موارد زیر را توصیه می کنند:

• انجام یکبار آزمایش برای همه افراد بالای 18 سال صرف نظر از عوامل خطر ابتلا به هپاتیت C (آزمایش هپاتیت C)

انجام یکبار آزمایش صرف نظر از سن برای افرادی که:

• هرگونه داروی غیرقانونی تزریق کردند.
• انتقال خون یا پیوند اعضا را قبل از ژوئیه 1992 (پیش از آنکه آزمایش HCV برای خون و اندام اهدایی انجام شود) انجام دادند.
• کنسانتره های فاکتورها انعقادی که پیش از ۱۹۸۷ تولید شدند را دریافت کردند.
• به مدت طولانی دیالیز داشتند.
• فرزندان مادرانی که HCV آنها مثبت است.
• در معرض خون فرد مبتلا به هپاتیت C قرار گرفتند.
• کارکنان خدمات بهداشتی، پزشکی اورژانس یا سلامت عمومی هستند که در معرض خون دارای HCV قرار دارند.
• شواهدی از بیماری مزمن کبد داشتند.
• مبتلا به HIV هستند.
• آزمایش دوره ای برای کسانی که به صورت مداوم در معرض عوامل خطر مانند استفاده از داروهای تزریقی هستند.

دیگر توصیه های CDC در مورد غربالگری بزرگسالان

• انجام غربالگری در طول هر بارداری برای همه زنان باردار
• انجام غربالگری برای اشخاصی که آن را درخواست کنند.

گروه ویژه خدمات پیشگیری ایالات متحده (USPSTF) نیز توصیه های مشابهی ارائه می دهد:

• انجام آزمایش برای همه بزرگسالان در سنین ۱۸ تا ۷۹ سال (به منظور کسب اطلاعات بیشتر درباره غربالگری بزرگسالان ۱۹ تا ۲۹ سال لطفا کلیک فرمائید.)
• انجام غربالگری منظم برای افرادی که در معرض خطر هستند، صرف نظر از سن
• غربالگری زنان باردار، صرف نظر از سن